صنعت مد و لباس از لازم ترین و حساس ترین نیاز های انسان خصوصا در موقعیت و جغرافیای فرهنگی ایران کشورمان است،  که قدمت آن به انسان های گذشته برمیگردد و در هر دوره با مردمان و موقعیت آن زمان شکل های متفاوتی به خود گرفته است. شناسنامه فردی و یا ملی از مهم ترین بخش های از فرهنگ می باشد که همیشه باهم در یک خط در حال حرکت اند به عبارتی هویت هر شخص و یا هر ملتی بدون فرهنگ هیچ معنای پیدا نمی کنند. افراد و گروه های مختلف در حالی می توانند هویت مشخصی پیدا کنند که باید زیر سایه عناصر فرهنگی گوناگون قرار گیرندصنعتمد لباس و پوشاک در ابتدا فقط برای پوشاندن بدن در برابر عوامل محیطی آسیب رسان استفاده می شود و هیچگونه ذوق و خلاقیتی در طراحی اینگونه لباس ها به کار گرفته نمی شد اما به مرور و با گذشت زمان این روند ثابت جای خود را به طراحی هی زیباشناختی و خلاقانه داد و بتدریج به صنعتی بزرگ و پولساز تبدیل شد. بنابراین با ورود سرمایه های عظیم به صنعت مد لباس و پوشاک بتدریج این روند اجزائ فرهنگ های گوناگون تاثیر گذاشت. در حالی که در فرهنگ قوانین و مبناهایی برای لباس پوشیدن وجود دارد که طبق تحقیقات انجام گرفته دو اصل مهم نمایان شدند که ثبات در فرهنگ مد پوشاک لباس سنتی (زنان-مردان) وجود دارد اما در مقابل در صنعت مد پوشاک و لباس مدرن اصلی به نام پایداری وجود دراد.

نیازهای ضروری برای مرور  دوباره مد و لباس سنتی ایرانی در موقعیت و جغرافیای فرهنگی ایران

جامعه  و مردمان امروزی کشور ایران از نظر فرهنگی به خصوص سبک زندگی شان دچار گرفتاری ها و آشفتگی های بسیاری شده اند که مسبب این عوامل را می توان به سازمان ها سنتی و ملی گرای فرهنگ ایران خصوصا اسلامی در زندگی شان و از سوی دیگر هجوم فرهنگ های خارجی از طرف دیگر نام برد که سبک زندگی این افراد را دچار تشعشعاتی قرار داده است. اما مشکلی بزرگی که وجود دارد اینست که زنان در جامعه ایرانی با محدودیت هایی در لباس پوشیدن روبه روهستند که مهم ترین دلیل آن را می توان به ارئه ضعیف و فقیر پوشاک و لباس مناسب با نیازهای روزمره شان از طرفی و از طرفی دیگر باید مطابق هویت دینی و ملی شان باشد.

چ

persian women

مقایسه مد و لباس-پوشاک زنان در موقعیت جغرافیای فرهنگی ایران بیانگر موارد پایین می باشد:

عام گرایی و خاص گرایی فرهنگی در مد و پوشاک زنان در جفرافیای فرهنگی ایران

بررسی و مشاهده محدودیت های لباس و پوشاک گروه ها و اقوام مختلف ایرانی در موقعیت فرهنگی ایران بیانگر آن است که هر قوم و گروهی متناسب با موقعیت مکانی و جغرافیای خود لباس منحصر به فرد ان منطقه را داشته است که نسبت به مناطق دیگر از تفاوت های بسیاری برخوردار بوده است که این شیوه به مسئله خاص گرایی در ایران قدیم اشاره دارد.

مبناهای یکسان و قانونی در لباس زنان در موقعیت مکانی و جغرافیای فرهنگی ایران

اصول واحد در لباس زنان در جغرافیای فرهنگی ایران

خصوصیات و ساختار اصلی لباس سنتی زنان در موقعیت مکانی و جغرافیای فرهنگی ایران را می توان به موارد و دسته های پایین تقسیم کرد البته جدای از شرایط آب و هوایی گوناگون هر منطقه:

• سرپوش
• تن پوش
• پاپوش ها
• تزیینات

شاکله طراحی لباس و پوشاک های سنتی درموقعیت مکانی و جغرافیای فرهنگی ایران بیانگر موارد پایین است.

• معمولا پوشاک ها و لباس ها زیاد و اغلب لایه لایه هستند.
• لباس های به گونه ای طراحی شده اند که تمام اعضای بدن را می پوشانند.
• استفاده و به کار گیری از رنگ ها و نقوش متنوع در لباس و پوشاک
• الگوهای به کار رفته در  لباس و پوشاک ازشکل های صاف و مسطحی تهیه و به نحوی در کنار هم قرار گرفته اند.

کلام آخر

پوشاک ایرانی و لباس سنتی زنان از تنوع بسیاری در مناطق مختلف جغرافیای فرهنگی برخوردار بوده است.این تنوع را می توان از یک سو به دلیل شرایط  آب و هوای گوناگون در مناطق مختلف و از سوی دیگر به دلیل تنوع فرهنگی آن باتوجه به حضور اقوام متعدد دانست.تنوع فرهنگی در ایران همچنان پابرجاست، گرچه در عصر مدرنیته و گرایش به جهانی شدن، رو به کم رنگی گذاره است.به این ترتیب جامه ها نیز اکنون از هویت کامل پیشین خود برخوردار نبوده و به نوعی از الگوهای رایجی تبعیت می کنند که ریشه در فرهنگ ایرانی  ندارد و به مثابه ی نشانه ای از هویت جهانی قلمداد می شود.